DE BESTE WENSEN VOOR 2016

DE ALLERBESTE WENSEN VOOR 2016

3.1

Dit is weer het eerste volledige verslag voor 2016. We gaan nu echt van start, maar eerst nog een nachtje slapen. Vanmorgen zijn we zoals we ieder jaar wel een keer doen bij Benson op bezoek geweest met de nodige gewoonte lolly's uitdelen. Dit is elke keer weer opnieuw een feest. Eerst bezochten we zijn huisje dat echt midden in een sloppenwijk staat maar als je daar een half uurtje hebt gezeten en ook hier krijg je niks te drinken, dit is hier heel gewoon, dan heb je het wel gehad. Dan komt het allerleukste gedeelte. Hier in Nyallende, zo heet de sloppenwijk vlak bij Benson's huis heeft een vrouwtje, weduvfrouw met vijf kinderen, een piepklein winkeltje maar als ze weet dat wij komen heeft ze altijd drie zakken lolly's, inhoud 50 stuks in haar shopje. Miss Lollypop, zo noemen we haar, heeft dan een fantastische verkoop voor een geweldig bedrag voor hun begrippen van 15 euro zodat ze haar winkeltje verder voor de gehele dag kan sluiten. Het uitdelen is dan ook een waar feest, die kleine ratjes komen van komen van links, rechts, boven en onder aan gerend en zijn zo gelukkig dat ze een lolly krijgen. Er zijn altijd wel van die brutale rotjong die zich een tweede lolly toeeigenen maar dat kun je niet voorkomen. Ook Jacinther hadden we meegenomen, ze wist niet goed hoe ze het had. Ze komt uiteindelijk van het rustige platteland waar de mensen vrij ver uit elkaar wonen. Nu zei ze deze week tegen me, nou Ineke ik ken Kisumu nu wel hoor het is een erg drukke stad maar Piet hoeft me een volgende keer niet meer van het busstation te komen halen ik kan dit echt zelf wel. Ik zei haar wacht maar meisje dit is maar een heel klein deeltje Kisumu, zondag moet je met ons meegaan naar een sloppenwijk eens kijken wat je daar van vindt. Nou ze was er gewoon van onder de indruk, ze is natuurlijk ook niet zo veel gewend maar dat er zoveel mensen op een kluitje bij elkaar en onder welkje omstandigheden ze wonen dat had ze nooit verwacht. Zo zie je maar dat je ook een Afrikaanse nog kennis kunt laten maken met het andere Afrika, krottenwijken en vuilnisbelten tussen de huizen. Nadat we terug zijn gekomen hebben we weer even van het “vuile” zwembad gebruik gemaakt en we zijn omdat Jacinther morgen weer naar huis gaat uit gaan eten wat eigenlijk zeker helemaal tegen haar principe is. Dat vindt ze geldverspilling maar we kunnen ze ook niet in alles haar zin geven en ze mag dan toch proeven van het voor haar rijke leven.

4.1

Ineke ligt al in haar bedje, voor haar doen wel heel erg vroeg want het is nog geen half elf. Maar aangezien dat ze hoofdpijn heeft is ze vroeg naar bed gegaan. Dus ik dacht laat ik haar taak even overnemen. Vandaag een erg drukke dag. Zelf ben ik al om 7 uur met de bus mee gegaan richting Uganja om het nieuwe klaslokaaltje op de Baby Care te gaan schilderen. Eerst de binnenkant en later de buitenkant. Maar al bij al viel het heel erg tegen. Waarom weet ik niet maar ik moet dus nog wel een aantal keren terug.
Ineke pakte een bus later, om 8 uur dus samen met Jacinther ,die is na een verwen periode van enkele weken terug naar Rangala want de school begint deze week weer. En ook daar hebben wij het druk mee. Schoolgeld moet betaald worden etc etc. Maar wat heeft dat kind in de afgelopen weken genoten zeg. Ze is nu thuis op Face book, ze weet nu veel meer van Kisumu dan voorheen en niet onbelangrijk ze heeft kunnen eten wat ze graag wilt en dat is heel bijzonder. Voor jullie lezers misschien niet voor te stellen want wij eten altijd wat we graag eten maar hier is dat anders. Met haar moeder moeten afspraken gemaakt worden over de aankoop van enkele honderden kilo mais, die wij dan weer doorgeven aan een weeshuis. Maar de prijs en het transport moet wel afgesproken worden.
Ook moest Ineke op pad voor het gehandicapte jongentje waar we het al eens eerder over hadden. Nu is ze samen met de moeder en het kereltje en een contactpersoon gaan kijken op een lokatie die wij daarbij voor ogen hebben. Maar enigzinds teleurgesteld kwamen ze terug want de organisatie daar is op dit moment niet best met het gevolg dat er niets is afgesproken. Hoe nu verder ? We zullen zien maar moeilijk is het wel. Wel heeft Ineke nog luiers ( pampers) voor het manneke kunnen kopen. En voor de Baby Care ook nog veertig lepels a tien cent per stuk, wat denk je daarvan. Ja en echt goeie kwaliteit he. Om een uur of half drie hebben we de bus maar terug naar Kisumu genomen. Overigens zitten de bussen nog steeds tjok en tjok vol tengevolge van mensen die weer huiswaarts keren na familie bezoek gedurende de feestdagen en niet te vergeten de scholen beginnen deze week weer en dat geeft extra veel beweging. Ze rijden soms als gekken, soms denk ik wel eens wat doe ik in “hemel”snaam hier in zo'n ding. Intussen was wel het slot van onze voordeur ( achterdeur hebben we niet) gemaakt. Morgen gaan we wat bankzaken regelen en dan woensdag weer terug naar Ugunja en Rangala naar de baby Care en de school van onze “dochter”.

5.1
Yes, ik ben weer van de partij. Wat was ik beroerd gisteravond, mijn hoofd leek wel een tol ik dacht echt ik wordt ziek maar ik was het en afgelopen nacht heb ik ook een paar maal aan de racerij gestaan maar vanochtend was ik weer een hele Piet samen met mijn Piet. We zijn na het ontbijt eerst naar de bank gegaan om het schoolgeld van Jacinther te betalen. Als dit niet is gebeurd voordat de school begint mag de student niet komen en dat zou toch wel triest zijn, Nu was het bijzonder druk bij de bank en ik zeg tegen Piet trek hier maar een paar uur voor uit. Bij binnenkomst waren er meer dan veertig wachtenden voor ons. Ook hier moet je nummers trekken en wordt het nummer afgeroepen als je aan de beurt bent. Wat doet die brutale Piet van me nou, hij deed alsof hij uit zijn neus bloedde en ging op een gegeven moment gewoon bij een loket tussen een paar andere mensen waarvan het nummer was afgeroepen en je gelooft het of niet maar na precies een half uur stonden we weer buiten en alles was afgerekend,een brutale mens heeft toch de halve wereld zie je wel anders hadden we hier echt uren zitten wachten. Niemand vroeg naar het nummer wat is uit de automaat had getrokken, toen Piet het gaf werd het gelijk in een prullenbak gegooid. Dat weten we dan ook weer voor een volgende keer. Na het buitenkomen zijn we naar de overkant van de bank gelopen waar Benson zijn standplaats heeft met zijn motor. Hij heeft ons samen met een andere motorrijder naar de andere kant van de stad gebracht waar Willis, de oude tuin man hier van Panda's nu werkt in een tuincentrum. Toen wij gisteren van Ugunja kwamen zagen we hem in die tuin lopen dus wisten we waar we hem konden vinden. Deze jongen is hier ontslagen omdat hij hout zou hebben gestolen hier op de compound. Het is zeker niet goed maar wat zou je zelf doen als je in geen drie maanden je salaris hebt ontvangen en je moet toch je huishuur en eten betalen, nogmaals niet goed maar dan probeeer je misschien ook wel te stelen van je baas. Hoe dan ook hij was erg verrast ons te zien, wat was hij blij, wij ook hoor. Wel krgen we noig een telefoontje van zuster Luci maar ik zei haar dat ik terug zou bellen als we weer thuis waren.Na hem zo'n tien minuten gesproken te hebben zijn we weer richting Panda's gegaan en na vanmorgen voordat we vertrokken een gesprek en klachten naar George geseind te hebben was hij toch stevig aan de slag gegaan in de tuin en aan onze kant van de compound zag het er netjes uit. Het zwembad is nog steeds net erg helder maar we nemen dan toch al en toe maar een duik in de hoop dat het water er beter uit zal gaan zien. Er wordt wel aan gewerkt en er gaan kilo's chemicalien het water in. Ik beldee de zuster terug en ze vroeg of we even konden komen want ze had de begroting voor de kippetjes dus wij weer naar de andere kant van Kisumu op naar Piet zijn vriendin. Het houden van kippen is heel eg duur geworden, de aanschaf valt wel mee maar het onderhoud met eten en medicijnen is eens zo duur geworden dus stelde ze voor om in om in plaats van kuikentjes goed schoeisel voor zo'n veertig kinderen te kopen. Het heeft weinig nut als je kippen aanschaft en er niet voor kunt zorgen maar daar moesten we toch wel even een nachtje over slapen, schoenen is wel heel wat anders. Vanavond kwam Willis even bij ons op bezoek met een vriend. Dit was echt gezellig en we konden lekker bijkletsen over de vergane periodes dat wij samen in Panda's waren.

6.1.

Piet is al weer on 7.00 uur met de bus richting Ugunja gegaan, ik wilde de bus van 11.00 uur nemen richting Rangala maar 11.00 uur werd 11.35 uur maar dat kun je hier verwachten. Ik zou eerst trouwens naar Ugunja gaan om te kijken hoe ver Piet gekomen was maar ik kreeg onderweg een telefoontje van hem dat hij zover klaar was dus ook richting Rangala zou komen. We moesten uiteindelijk Jacinther naar school brengen en het schooljaar afrekenen. Het was wel grappig, ik was net uitgestapt en daar zag ik een motorrijder aankomen scheuren met achterop een blanke Piet dus zijn we voordat we naar Jacinthers huis gingen nog even wat gaan drinken, bij een oude bekende van Piet, want het weer hier is me toch dorstig. Na het zalige drankje zijn we richting Jacinther gegaan, ze was zich thuis nog aan het optutten in haar uniform en kale koppie. Dat is toch zo zonde, die meiden hebben allemaal zulke mooie koppies met haar maar op school moet iedereen kaal zijn, geen gezicht maar het is nu eenmaal zo. Voor de kappers zijn het gouden tijden, even met het scheerapparaat over die hoofden en ze hebben weer 30 cent verdiend. Zo gaat het ook bij de jongens, iedere scholier is zo kaal als een luis. Nadat Jacinther zich had aangemeld zijn we weer vetrokken, we moesten het betalingsbewijs bij Mildred, die ook was meegegaan achterlaten want zo werd er besloten, morgen worden de betalingen afgewerkt dus eigenlijk ben ik voor de kat z'n viool naar Rangala gegaan. Het enige wat ik kon doen is het bewijs aan Mildred geven, nou dat kostte echt veel moeite maar ook dat is Kenia, morgen is een andere dag. Ahteraf had Piet het ook mee kunnen nemen, ook hij was eerder klaar met zijn schilderwerk dan hij had gedacht, die snelle Jelle. Hoe dan ook we hebben samen de bus terug genomen en waren rond 17.30 uur weer terug in Kisumu.Morgen gaat Piet weer verden met zijn schilderwerk.

8.1.

De eerste week van het nieuwe jaar is weer voorbij en Piet is vandaag weer gaan schilderen. Nu de buitenkant van het gebouwtje dat bestaat uit golfplaten. Dit is de eerste keer dat hij zulke platen schildert dus hij staat nu letterlijk iedere keer met een plaat voor zijn kop. Het is minder gemakkelijk dan van die gladde wanden maar ook dit gaat hem weer goed af. Hij is echt een druk mannetje en ik heb eerst lekker tot 8.45 uur uitgeslapen. Ik ben naar de stad om geld gegaan en naar de winkel waar we een poaar jaar geleden ons wifimodem hebben gekocht. Dit apparaat kreeg ik niet meer aan de praat maar waarschijnlijk heb ik, analfabeet op computergebied, iets fout gedaan want een heel aardige dame die ons elk jaar weer herkent kreeg het ding gelijk werkend dus ben ik weer maar terug naar huis gegaan na nog een boodschapje te hebben gedaan. Nu heb ik van iemand een volle zak oude knopen gekregen die ik in de koffer heb meegenomen. Hier ligt al wel een voorraad materialen voor de uniformen voor de kinderen van de daycare maar ik heb me toch een klein stukje toegeeigend en heb hier een hart op getekend wat ik nu aan het opvullen ben met die oude knopen. Zo krijgen die dingen een tweede leven, ik ben er mee bezig en straks hangt er in de daycare een leuk wandkleed bij. Ik had al eerder een wandkleed met vilten ballonnen gemaakt en dit knopenpakket kan er nog gemakkelijk bij. Dit is even mijn tijdverdrijf. Ik zou vandaag met Diana naar de daycare zijn gegaan om de maten van de kinderen op te nemen voor de uniformen maar nog niet alle kinderen zijn aanwezig dus gaan we volgende week naar Ugunja. Ook heb ik nog twintig baantjes getrokken,dus vandaag zijn we toch weer goed bezig geweest.

8.1.

We zijn maar begonnen met na het ontbijt naar de supermarkt te gaan en ook is Piet weer naar de flappentapper gegaan. Iedere dag moeten we gaan pinnen omdat we per dag maar 200 euro uit de muur kunnen halen. We moeten toch een voorraadje opbouwen want er komen grote bedragen aan. We zijn met de tuk-tuk terug gegaan en halverwege is Piet uitgestapt en ik ben verder gegaan . We waren bijna thuis en opeens een grote klap en jawel er reeds een brommer achter op de tuk-tuk maar gelukkig viel het mee en kon de motorrijder zich staande houden maar dit is al de vierde keer dat we meemaken dat een motorrijder de mist in ging. Maar allee, het zal niet de laatste keer zijn. In de loop van de middag is Mildred gekomen met 360 kg mais die we van haar kopen en weer schenken aan het weeshuis van zuster Lucy. We hebben de zuster gelijk gebeld toen de mais er waren en ze is ook direkt met een busje naar Panda's gekomeen om de handel op te halen. Ze liet er geen gras over groeien wat in de meeste gevallen wel het geval is maar het is een kordate vrouw die weet waar ze mee bezig is. Ze was ook zo blij toen we haar vertelden dat we van de sponsor in plaats van kippen schoenen voor de kinderen mochten kopen. Mildred bleef zoals gewoonliojk bij ons slapen en omdat ze pas traumatische ervaringen had opgedaan bij een ernstig ongeluk vroeg ze of ze bij ons op de kamer mocht slapen. Dus een matras op de grond en daar lag ze dan. Maar tegen de ochtend lag ze met haar hoofd aan het voeten einde zo onrustig was ze deze nacht. En toen we eenmaal wakker waren kroop ze ook nog bij ons in bed, ha ha.Nu Mildred haar mais heeft verkocht ( 288,- euro) wilde ze een nieuw bankstel kopen omdat ze door de oude bank waren gezakt.Jacinther had hierom gevraagd omdat ze zich schaamde al ze vriendinnen mee naar huis bracht. We zijn daarom gelijk naar de markt gegaan waar die grappenmakers de bankstelen maken en we hebben voor haar een nieuw bankstel gekocht. ( 140 euro plus 4,- euro voor vier kussens.). Wij zouden er nooit mee akkoord gaan, de kwaliteit en afwerking is nul kommma nul maar hier doen ze daar niet moeilijk over. Bij het naar huis gaan zei ze steeds droom ik nu, dat kan toch niet, heb ik nu zomaar een nieuw bankstel, ik droom. Toen we weer thuis waren kwam Dorothey op bezoek. We hadden haar nog niet gezien omdat ze erg druk bezig is geweest met de bouw van een huis op de grond van haar schoonfamilie. Het is hier namelijk de traditie dat de zonen een huis bouwen op de grond van de vader. Nu was het zover dat Dorothey en haar man aan de beurt waren voor een huis. Een paar weken geleden kwam de gehele familie bijeen en werd er in de vroege ochtend een plek voor het huis bepaald door de vader van haar man. Niemand wist waar ze moesten beginnen totdat die pa een plaats midden tussen de bosjes aanwees. Met man en macht zijn ze gaan hakken en rommelen om te kunnen gaan bouwen want 's avonds moet het huis klaar zijn en moet de zoon er met zijn vrouw kunnenslapen. Nu is dit huis een tijdelijk huis van golfplaten maar na en paar dagen wordt er begonnen met de officiele woning en wordt dit golfplaten huis gebruikt al keuken en opslagruimte. Het is een heel rare traditie maar eerst gaan de ouders die daar al wonen naar bed en moeten seks hebben ( als ze nog in leven zijn misschien leggen ze dan het lootje maar da's hun probleem)) . Als dit is gebeurd moet de zoon naar bed met zijn vrouw en moeten dan ook seks hebben. Dit is voor de zegening van het nieuwe huis maar mijn mond viel wel open. Jeetje als je je de gehele dag al te pletter hebt gewerkt en dan komt dat nog eens even om de hoek kijken, nou geef mijn portie dan toch maar aan Fikkie, rare mensen. Ook voor hun zoon zijn ze gelijk aan een huis op hetzelfde stuk land gaan bouwen maar deze jongen is nog te jong en hoeft deze traditie niet te volgen alleen als hij er later met zijn vrouw komt wonen moeten ze het ook de eerste nacht doen. Als ik het zo eens aanhoor gaat hier alles om seks als het op tradities aankomt, blij dat ik een Brabender ben en geen Keniaan. Na een uurtje is ze ook weer opgestapt en liet ons met grappige verhalen achter,daar konden we eens over nadenken.

9.1.

Het onweerde vannacht en vanmorgen regende het nogal. Ik was al bezorgd vanwege het feit dat Mildred met een tuk-tuk inclusief bankstel terug naar Rangala moest, ongeveer twee uurtjes rijdenb, maar gelukkig was het rond 10.00 uur weer droog en kon ze met bankstel richting Rangala. Ongelofelijk een driezitsbank, twee fauteuls en een aantal kussens werden achter en op de tuk-tuk gebonden om zo'n 70 kilometer verder af te leveren inclusief de eigenaresse. Ondertussen was ook Eunice van de Babycare in Kisumu aangekomen om wat boodschappen te doen. Ze wilde ons toch wel zien dus zijn we samen wat gaan drinken. Nadien is zij weer terug met de bus Richting Ugunja gegaan. Ze had ook samen met Mildred in de tuk-tuk mee kunnen rijden maar dat zag ze echt niet zitten en paste hiervoor. Wij zijn verder gegaan naar de stad richting postkantoor maar dat was gesloten. Onderweg lag er maar weer eens een auto op z'n kant vol met flessen drinkwater. Het is al het zoveelste “ongeluk”. Wanneer zijn wij aan de beurt ? Ook had een kennis gevraagd om een stok kaarten. Ook deze hebben we niet kunnen vinden althans niet met een Keniaanse afbeelding. Ook moesten we naar de Masaimarkt om bestelde kerststallen op te halen (dit jaar hebben we een vroeg Kerst dus ben ik er optijd bij) Ook hebben we nog een bestelling lepels gekocht en zijn met volle bepakking weer naar huis gegaan. Mildred belde ook nog dat alles heelhuids en droog is aangekomen en haar bankstel stond al in haar huisje, wat is ze er gelukkig mee, wij zouden het naar de kringloper of naar de stort brengen maar hier zijn de mensen al heel snel tevreden. Ook de makers denken heel goed werk te hebben geleverd en gaan er trots op, bij ons zouden zulke meubelstukken beslist niet worden gemaakt. Het houtwerk wordt geverfd nadat de stof is aangebracht zodat er al grote verfvlekken op de nieuwe bank en stoelen zit maar so what er staat iets nieuws in huis en het is heel. Op weg naar de markt waar we het bankstel op moesten halen lag er maar weer eens een auto in de kant. Een volle vrachtwagen met flessen water was in een kuil gereden. Gelukkig alleen maar materiele schade deze keer.