ZATERDAG AVOND
Door: Piet
Blijf op de hoogte en volg Piet
31 Januari 2016 | Kenia, Kisumu
ZATERDAGAVOND 31 januari 2016. Beste lezers een dag om voorlopig niet meer te vergeten, althans voor mij want jullie zullen er niet zoveel last van hebben. Misschien hebben jullie het al begrepen maar ik ( Piet ) heb voorlopig het roer over genomen. Ineke is n.l helemaal over de Z... over de P.... weet je wel. Ze ziet het helemaal niet meer zitten. Ze is al drie keer in het zwembad gesprongen ondanks dat ik ze al op een dubbele dosis anti depressieva heb gezet, maar niets helpt. Verdomd ja ik zou bijna vergeten te zeggen wat er aan de hand is. Nou eigenlijk valt het allemaal wel mee maar voor Ineke is het een ware catastrofe. Nee, nee niet de hond Tamy die er van door is nee die slaapt nog net niet op mijn plaats in het bed. Maar wat dan wel zult u zich afvragen nou laat ik het maar zeggen. Ze was donderdagavond zoals altijd s'avonds haar verslag aan het typen, de vijfde dag dus ja en wat er gebeurd is weet ik niet maar in eens was ze alles kwijt op een paar regels op de nieuw bladzijde na. Nou wees blij dat je daar niet bij was beste volgers. Hoe het kan weet ik ook niet maar ik kan het ook nergens meer terug vinden. Nu is onze hoop gevestigd op onze computerman in Roosendaal die ons maandag morgen op afstand MISSCHIEN kan helpen om de geschreven tekst weer terug te vinden. Als dat niet lukt weet ik het ook niet meer en zult u het de komende weken met mij moeten doen. Vinden we het wel terug dan hebt u het nog te goed. Dus wie weet.
Maar goed laat ik een poging wagen om er iets moois van te maken. Een van de meest ingrijpende dingen dat wil zeggen ingrijpend in onze portemonee is dat we een uitstapje naar de Masai Mara hebben geboekt en wel tijdens Ineke haar verjaardag 16 februari aanstaande.
Maar deze week was ook best zoals alle weken tot nu toe de moeite waard hoor. We hadden een dag of vijf bezoek van Sanne Geers uit Roosendaal. Zij is al vaker in Kenia geweest heeft er ook gewerkt en is nu drie weken op vakantie en schoof een paar dagen bij ons aan. Echt heel leuk zoiets. Weet je allerlei mensen zeggen “ik kom jullie opzoeken hoor” of “ik moet er eens uit ik kom naar Kenia” Sanne zegt niets en doet het gewoon.
Maar ook met onze kleine gehandicapte boy uit Uganja gaat het prima. Hij heeft nu een aantal behandelingen achter de rug en de resultaten zijn erg hoopgevend. Zijn reacties nemen toe en hij kijkt veel meer rond dan voorheen het geval was. Ja en dat is heel wat. We hebben nu een vertrouwenspersoon gevonden die een oogje in het zeil houdt als wij straks weg zijn. Ook niet onbelangrijk in dit land.
Maar een ander geval wat ik niet onvermeld mag laten. Ineke gaat elke avond rond 11 uur even naar de gate daar zit de nachtwacht, ja die hebben ze niet alleen in Amsterdam, en geeft de hond dan een koekje en de wachter ook. Zo ook donderdag avond, net na dat ze haar tekst kwijt was, en ze vond de man aan de poort liggend op de grond helemaal ingepakt in een dikke jas. Ze komt terug in “paniek” van Piet de wachter ligt voor de gate ik denk dat hij dood is. Ikke een led lamp mee genomen en jawel daar lag die gozer zeg. Welliswaar niet dood maar het leek er verdomde veel op. Helemaal stoned en wazig half dronken reageerde hij nog. We hebben maatregelen genomen die er toe hebben geleid dat hij nog die avond vervangen is. Maar daarna realiseerden we ons dat door onze inmenging die vent nu zonder werk zit en dat kan voor ons nare gevolgen hebben. Er lopen niet zoveel Mzungus rond dus hij herkent ons heel snel en een klap voor je kop of erger daar schikken ze hier niet voor terug. Met andere woorden we voelden en zeker ik ons niet echt veilig meer. Even nog overwogen om er een punt achter te zetten en te vertrekken. Maar goed we zijn er nog en we zien wel.
Inmiddels zijn ook de nieuwe uniformpjes voor de Kinderopvang klaar. Die gaan we volgende week wegbrengen. Daar lezen jullie dan meer over.
Gisteren zijn we nog even bij een bekende op bezoek geweest die ergens op het platte land woon. Bijna twee uur met de bus. Dan wat boodschappen gekocht voor haar. Daarna een half uur achter op de motor over een stoffige weg en dan waren we er. En zoals gebruikelijk moet er dan gegeten worden. Eerst wat bijkletsen en na een half uur vertrok ze naar de keuken. We kregen een flesje soda, nee geen schoonmaakmiddel, maar zo noemen ze hier een flesje frisdrank, en daar moesten we het mee doen. Bijna drie uur later mochten we aan tafel. Zelf schoof ze niet aan want haar schoonzoon zat ook aan en dan mag moeder niet mee eten, dat kan niet samen met je schoonzoon aan een en dezelfde tafel. Rijst, ugali, aardappelen als groente en een kip die ze pas hadden geslacht met tig vlieguren toen wij aan kwamen. Daarom duurde het zo lang, ze koken daar op houtskool op een klein brandertje. Na een bordje van dat mengsel en een kop oploskoffie zijn we weer vertrokken voor dezelfde terugreis.
Overigens op de compound wordt hard gewerkt. Het zwembad is weer kraak helder en de tuin ziet er weer geweldig uit. De nieuwe manager heeft er de wind onder. Ze bracht ons deze week 30 citroenen uit eigen tuin plus twee grote pompoenen waar ik soep van heb gemaakt en nog een grote kan met verse melk van haar eigen koeien. Leuk toch of niet dan.
Ook zijn deze week, ja we zitten niet stil, de nieuw schoentjes voor de kinderen van het weeshuis van Zr. Luci gekocht. In twee etappes met een busje naar de winkel. Nu moeten ook die nonnekes nog nieuwe schoenen hebben dus ga ik maandag met een paar in rok gekleede dames naar de stad.
Tot slot heb ik nog een dag in het maisveld van Mildred gestaan om mais te plukken. Vier van die ouwe knoestige vrouwen zonder brest carrier (BH)waren s'morgens al om zeven uur begonnen, ongelofelijk wat die kunnen verzetten zeg.
Vandaag zaterdag kwamen er nog twee kinderen uit een van de sloppenwijken logeren, eerst zwemmen, dan douchen, en daarna eten. We hebben ze mee genomen naar ons BQ restaurant waar ze zich te goed hebben gedaan aan kip met frietjes en een tomaten salade. Ieder nog een drankje en voor 15 eurotjes heb je daar geweldig lekker gegeten.
Maar beste “luisteraars” dit is het voorlopig even. Ik hoop dat het maandag opgelost kan worden zodat we het verloren gedeelte alsnog kunnen publiceren.
Maar goed laat ik een poging wagen om er iets moois van te maken. Een van de meest ingrijpende dingen dat wil zeggen ingrijpend in onze portemonee is dat we een uitstapje naar de Masai Mara hebben geboekt en wel tijdens Ineke haar verjaardag 16 februari aanstaande.
Maar deze week was ook best zoals alle weken tot nu toe de moeite waard hoor. We hadden een dag of vijf bezoek van Sanne Geers uit Roosendaal. Zij is al vaker in Kenia geweest heeft er ook gewerkt en is nu drie weken op vakantie en schoof een paar dagen bij ons aan. Echt heel leuk zoiets. Weet je allerlei mensen zeggen “ik kom jullie opzoeken hoor” of “ik moet er eens uit ik kom naar Kenia” Sanne zegt niets en doet het gewoon.
Maar ook met onze kleine gehandicapte boy uit Uganja gaat het prima. Hij heeft nu een aantal behandelingen achter de rug en de resultaten zijn erg hoopgevend. Zijn reacties nemen toe en hij kijkt veel meer rond dan voorheen het geval was. Ja en dat is heel wat. We hebben nu een vertrouwenspersoon gevonden die een oogje in het zeil houdt als wij straks weg zijn. Ook niet onbelangrijk in dit land.
Maar een ander geval wat ik niet onvermeld mag laten. Ineke gaat elke avond rond 11 uur even naar de gate daar zit de nachtwacht, ja die hebben ze niet alleen in Amsterdam, en geeft de hond dan een koekje en de wachter ook. Zo ook donderdag avond, net na dat ze haar tekst kwijt was, en ze vond de man aan de poort liggend op de grond helemaal ingepakt in een dikke jas. Ze komt terug in “paniek” van Piet de wachter ligt voor de gate ik denk dat hij dood is. Ikke een led lamp mee genomen en jawel daar lag die gozer zeg. Welliswaar niet dood maar het leek er verdomde veel op. Helemaal stoned en wazig half dronken reageerde hij nog. We hebben maatregelen genomen die er toe hebben geleid dat hij nog die avond vervangen is. Maar daarna realiseerden we ons dat door onze inmenging die vent nu zonder werk zit en dat kan voor ons nare gevolgen hebben. Er lopen niet zoveel Mzungus rond dus hij herkent ons heel snel en een klap voor je kop of erger daar schikken ze hier niet voor terug. Met andere woorden we voelden en zeker ik ons niet echt veilig meer. Even nog overwogen om er een punt achter te zetten en te vertrekken. Maar goed we zijn er nog en we zien wel.
Inmiddels zijn ook de nieuwe uniformpjes voor de Kinderopvang klaar. Die gaan we volgende week wegbrengen. Daar lezen jullie dan meer over.
Gisteren zijn we nog even bij een bekende op bezoek geweest die ergens op het platte land woon. Bijna twee uur met de bus. Dan wat boodschappen gekocht voor haar. Daarna een half uur achter op de motor over een stoffige weg en dan waren we er. En zoals gebruikelijk moet er dan gegeten worden. Eerst wat bijkletsen en na een half uur vertrok ze naar de keuken. We kregen een flesje soda, nee geen schoonmaakmiddel, maar zo noemen ze hier een flesje frisdrank, en daar moesten we het mee doen. Bijna drie uur later mochten we aan tafel. Zelf schoof ze niet aan want haar schoonzoon zat ook aan en dan mag moeder niet mee eten, dat kan niet samen met je schoonzoon aan een en dezelfde tafel. Rijst, ugali, aardappelen als groente en een kip die ze pas hadden geslacht met tig vlieguren toen wij aan kwamen. Daarom duurde het zo lang, ze koken daar op houtskool op een klein brandertje. Na een bordje van dat mengsel en een kop oploskoffie zijn we weer vertrokken voor dezelfde terugreis.
Overigens op de compound wordt hard gewerkt. Het zwembad is weer kraak helder en de tuin ziet er weer geweldig uit. De nieuwe manager heeft er de wind onder. Ze bracht ons deze week 30 citroenen uit eigen tuin plus twee grote pompoenen waar ik soep van heb gemaakt en nog een grote kan met verse melk van haar eigen koeien. Leuk toch of niet dan.
Ook zijn deze week, ja we zitten niet stil, de nieuw schoentjes voor de kinderen van het weeshuis van Zr. Luci gekocht. In twee etappes met een busje naar de winkel. Nu moeten ook die nonnekes nog nieuwe schoenen hebben dus ga ik maandag met een paar in rok gekleede dames naar de stad.
Tot slot heb ik nog een dag in het maisveld van Mildred gestaan om mais te plukken. Vier van die ouwe knoestige vrouwen zonder brest carrier (BH)waren s'morgens al om zeven uur begonnen, ongelofelijk wat die kunnen verzetten zeg.
Vandaag zaterdag kwamen er nog twee kinderen uit een van de sloppenwijken logeren, eerst zwemmen, dan douchen, en daarna eten. We hebben ze mee genomen naar ons BQ restaurant waar ze zich te goed hebben gedaan aan kip met frietjes en een tomaten salade. Ieder nog een drankje en voor 15 eurotjes heb je daar geweldig lekker gegeten.
Maar beste “luisteraars” dit is het voorlopig even. Ik hoop dat het maandag opgelost kan worden zodat we het verloren gedeelte alsnog kunnen publiceren.
-
31 Januari 2016 - 07:55
Rikie:
Hoi Piet en Ineke,
Ineke, ik snap dat je gefrustreerd bent als je verslag helemaal weg is; Piet, je hebt het prima opgelost.
Wat een drukke week hebben jullie weer gehad!
Van al jullie acties wordt iedereen blij, maar ook hartstikke leuk dat jullie over 2 weken een uitstapje voor jezelf hebben gepland.
Hier alles zijn gangetje; rustige, donkere zondagochtend.
Lieve groeten, Jan en Rikie -
01 Februari 2016 - 13:24
Ineke:
Wat een toestand met die pc. Snap dat Ineke helemaal over de rooie is. Maar komt vast weer goed hoor.
De bata zag jullie wel graag komen zeker? hoeveel paar schoenen hebben jullie wel niet gekocht?
En dan al die blije smoeltjes van die kinders...leuk hoor.
vind het wel heel eng hoor na dat verhaal van die "dooie"bewaker. Wees extra op je hoede he.
Ik hoop voor jullie dat het goed gaat komen met jullie verslagen en ik zie het volgende week wel weer.
Enne... er is ook nog pen en papier hoor. hihi.
groetjes en liefs van ons .xxx -
08 Februari 2016 - 16:28
Antoon Koevoets:
Hé globetrotters komt hij nu eindelijk binnen? Daar bij jullie in de binnenlanden van Kenia? -
08 Februari 2016 - 16:54
Antoon Koevoets:
Gottegottegot wat een gedoe, ik geloof dat ik nu voor de derde keer, en dat is scheepsrecht een reactie stuur. Tis ongelooflijk, Ines raakt van slag, gevolg een dronken steward in de tuin, Pietie neemt de pen ter hand en heel de www ligt dagen op z'n gat. Lijkt wel carnaval.
Wat die dronken tor betreft, hier is dat ook zo hoor, alhoewel het bij ons op het Gat opvallend rustig is geweest. Ook deze ooit zo bloeiend en succesvolle activiteit op Ut Gat sterft een langzame dood. Soit het is niet anders. Zondag was het echt slap, en vandaag, maandag, zijn bijna alle carnavalsoptochten afgelast vanwege de voortjagende zuidwesterstorm. Wordt misschien, op verzoek van Piet en Ineke waarblevenjullie.nl, uitgesteld tot 6 maart half vasten. Heb je mooi voor elkaar, maar volgens mijn zakcomputer zijn jullie dan nog lang niet terug. Toch?
Zondagmiddag met onze Mart heerlijk thuis gebleven terwijl de dames naar de optocht zijn geweest op ons dorp. Was erg mager en koud. Alleen de muziek stond loei en loei hard, zodoende leek het nog wat, maar het was helaas helemaal niks. De lichtjes optocht in Standdaarbuiten was weer fantastisch, werd rechtstreeks op Omroep Brabant uitgezonden. In Gastel hadden ze een grote tent op de Markt. Ik ging vanmorgen sporten bij de fitness in de oude Rabobank, en een bende dat het was op de markt, het leek wel of er een bom was ingeslagen. Allemaal plastic bekertjes, lege zakken en weet ik veel wat voor restanten van te veel bier en andere ongerechtigheden. De welvaart lag op straat!
Onze Merijn heeft de tijd van zijn leven gehad, het motto op Ut Gat was' wemme talent'. Nou dat heeft hij, als DJ op de carnavalswagen draaide hij de pannen van het dak, en wat er op bleef liggen waaide er in de loop van de maandag alsnog af.
De donderdagmiddag ploeg heeft zich wok verkleed, Miep II heeft nieuwe diamanten worbellekus ingedaan, in elk oor één. Mot nie gekker worden. Voor de rest is het allemaal hetzelfde, onze call girl Mirrejammeke is er nog steeds en dieje andere pieletrekker is voorlopig ondergedoken!
Is toch wel komisch die plaatselijke gebruiken van bij jullie in Kenia te lezen. Eerst wippen in het nieuwe huis. Dan BH verkopen aan de nonnen. Een tiet voor Piet. Dan aan de soda, en tot slot nog een 'dooie' diender in de tuin. En dan ook nog niet samen met je schoonzoon aan tafel, 's lands wijs 's lands eer noemen ze dat! Het lijkt wel een Keniaans carnavals optocht. Poeh hé! Hier ken ik er een die wil niks met haar schoonloeder te maken hebben, is ook een aardige variant op dat familie gebeuren bij jullie; Gottetegot ut mot nie gkker worre.
Zo ik ga nu ons Maaike vasthouden, anders waait ze weg, en dat jil erg, want ik kan zelf nie pinnen! Nou het ga jullie goed. Goed oppassen, goed uitkijken en neem maar een pilske vanavond van mij. Maar niet te veul ei.
Alaaf.
-
09 Februari 2016 - 16:26
Kees En Lianne:
Hoi Piet en Ineke,
Balen zeg van de zoek geraakte tekst.
Zo frusterend....
Toch erg fijn dat Piet jullie belevenissen beschreven heeft.
Hopelijk voelen jullie je weer veilig op de compound.
Lieve groetjes Kees en Lianne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
