AFSCHEID
Door: PIET
Blijf op de hoogte en volg Piet
13 Maart 2016 | Kenia, Kisumu
TERUG NAAR HUIS
ZONDAG 6 Maart
Onze laatste zondag ik schreef het al eerder bezochten we nog eens Dunga Beach, het prachtige vissersdorpje waar wij zo graag komen. In de loop van de ochtend zijn de vier kinderen van Benson nog even een uurtje komen zwemmen en ook de dochter van Jane wilde nog graag even een duik nemen dus ben ik ook weer in de zwembroek gedoken. We hebben ons weer naarDunga Beach laten brengen achter op de motor je ziet dan meer en het is meer confortabeler dan in een tuk tuk. Onze drivers hebben er een lekker visje gegeten en wat gedronken op onze kosten zo dat ook zij een leuke middag hadden. Daarna hebben we ons naar Dunga Hill Camp laten brengen waar we samen met een drankje van de ondergaande zon hebben genoten. Het blijft daar een facinerend schouwspel van wolken en overvliegende vogels. Omdat we ook nog niets hadden gedaan aan de inwendige mens zijn we s' avonds, het is immers weer weekend, uit eten gegaan in een Indo restaurant. Met z'n tweetjes eten en drinken voor zeventien euro, die vlieger gaat volgende week niet meer op denk ik.
Ook op de compound staan we hoe dan ook stil bij het naderende afscheid. De kerstverlichting, die bij ons drie maanden heft gehangen is nu deels verwijderd en dat maakt het er allemaal niet leuker op, het bewijs is daar dat we gaan vertrekken.
MAANDAG 7 Maart
Gaat door in het stramien van de vorige dag, nl afscheid nemen van mensen waar we veel mee opgetrokken hebben. De zusters van het weeshuis St. Claire waar we de kinderen en de zusters van nieuwe schoenen hebben voorzien. Daarna naar het bus station van Easy Coach om onze terugreis naar Nairobi te boeken. Voor veertien euro per persoon mag je zeven tot acht uur in de bus zitten, mooi toch. Dan nog even naar de fruitmarkt om Christien te groeten en kleine Pietje met zijn mama gedag te zeggen allemaal niet echt leuk maar het hoort er bij. Gelukkig was er nog even tijd om daarna het zwembad in te duiken. Twee kinderen van Dorothy wiens kraam op de markt ook in vlammen is opgegaan kwamen nog even zwemmen, moeder zelf sloot later nog even aan. Zo zit ook de maandag er weer op en gaan we morgen voor de laatste keer naar Rangala en Uganja.
DINSDAG 8 Maart
Al vroeg op weg naar in eerste instantie Ugunja waar ik met Eunice een afspraak had om mijn oude laptop bij haar achter te laten. Ineke kwam een bus later. Bij Eunice op de Day care verloopt het allemaal naar wens en ook de laptop had ze redelijk snel onder de knie. Toen Ineke eenmaal was gearriveerd hebben we nog koffie gedronken en zijn we onderweg naar Stanly even bij Akiny langs geweest. Daarna door naar Stanly en zijn moeder. Ook Consolata en Christopher de motor driver zouden daar komen, maar Chris stond met stukken en Consolata zat zo bleek achteraf in de kerk. Ja waar moet je op dinsdag anders zitten he. Voor Stanly nog wat laatste boodschappen gedaan en dan naar Rangala want daar wachtte Mildred op een laatste knuffel. Ook daar zat het er na een uurtje op en zijn we met een splinternieuwe bus weer richting Kisumu gegaan. Al dat afscheid nemen is minder leuk maar het hoort er nu eenmaal bij. Eenmaal thuis in Kisumu nog wat laatste dingen ingepakt.
WOENSDAG 9 Maart
Onze laatste dag in Kisumu, is een klote dag je kunt weinig meer doen. Geheel onverwachts kwam Linette nog op bezoek met een paar leuke cadeautjes en ook mijn grote knuffelbeer uit Ugunja Consolata belde dat ze met de bus onderweg was om ons gedag te zeggen. Ze had een paar hele leuke cadeutjes bij nl. schilderijtjesvan bananenblad en een paar boodschappentassen. Ook zij ging naar een uurtje weer terug naar huis, Benson kwam nog langs om een leeg Tusker(bier)-krat en wat kleren op te halen daarna was het voor ons langzamerhand tijd om te gaan eten in ons zo geliefde kippenrestaurant.
DONDERDAG 10 Maart………
…….. is de start van onze terugreis. Sammy haalde ons s’morgens om acht uur op met de tuk tuk om ons en de zes koffers, vijf met allerlei “Rommel” naar de bus te brengen. Mary ging mee tot de laatste snik heel lief van haar. Zij gaat ook voor de hond Tamy zorgen. De bus bracht ons in goed zeven uren naar Nairobi maar dan naar het busstation is zeker nog een uur. Nairobi is niet leuk meer zo druk. We hadden een hotelletje besproken maar dat bleek niet het hotel te zijn wat we eigenlijk bedoelden er waren er nl. twee met dezelfde naam. Echter dat was geen problem voor voor vijftig euro met ontbijt voor twee personen is betaalbaar. Wij hadden wel zin in een versnapering, aan de overkant van het hotel was een geweldig leuke bar waar we wat hebben gedronken. Daarna lekker onder de douche en een warme hap in het restaurant van het hotel. Ineke had een lekkere cocktail genomen wat ze achteraf beter niet had kunnen doen want dat schoot in haar benen met het gevolg dat ze om half negen in bed lag en dat doet ze eigenlijk alleen als ze ziek is, dus was ze “ziek”. De nacht verliep zoals je niemand gunt dat hij zou verlopen, de bar aan de overkant was open tot het moment dat wij uit bed moesten , met andere woorden geen oog dicht gedaan. De andere morgen stond om vijf uur de taxi er alweer om ons naar het vliegveld te brengen. Een goed half uurtje dus dat viel wel mee, echter zonder ontbijt want dat was om vijf uur nog niet klaar. Op de luchthaven was een verscherpte controle die eigenlijk helemaal niets voorstelde. De geplande vlucht naar Cairo waar we een verplichtte overnachting hadden verliep helemaal naar wens. In Cairo werden we na een uurtje wachten, wat is een uur, naar een prachtig mooi hotel gebracht. Omdat we toch veel tijd over hadden zijn we met een optionele excursie, naar de Giza Pyramids gegaan wat echt de moeite was. Een rondrit door de stad en een bezoek aan een museum waar ze van papyrusplanten hele mooie dingen maken. Later op de avond genoten van een overheerlijk buffet en een prima bed. We werden de andere dag opgehaald om acht uur, een heel christelijke tijd en naar het vliegveld gebracht. Maar voor die tijd was er voor ons en andere gasten in het hotel nog een geweldig fijn en lekker onbijt.
De vlucht naar Amsterdam stond gepland om tien uur en die vertrok ook echt op dat tijdstip en was zelfs een half uur vroeger dan de bedoeling op Schiphol. Onze bagage was doorgelabeld en kwam al op de band voorbij toen we aankwamen bij de lopende bagageband. Wel was er op Schiphol extra paspoort controle wat enige tijd in beslag nam. Tot overmaat van ramp moesten we ook nog twee koffers open maken, niet dat daar iets bijzonders in zat maar zo bleek er was wel een blikje Tuskerbier open gegaan dus was de boel enigsinds vochtig. Tot onze grote verrassing waren Mark en Ilja en Raf en Fem op de luchthaven om ons te verwelkomen. Dus voor we naar buiten gingen waar Eddy ons met zijn bus op stond te wachten hebben we eerst nog even biertje gedronken. Eddy bracht ons veilig naar de Diamantdijk waar het er met enkele bossen bloemen erg fleurig uitzag. Nary had haar best gedaan want een grote taart en een warme Cambodjaanse maaltijd stonden voor ons klaar. Later kwamen Inekes broer Jan en haar moeder nog even langs want die was ook weer blij dat we terug zijn. We hebben haar maar gelijk verteld dat we in december weer terug gaan, ha ha.
Minder leuk was wel dat bij het uitpakken van de koffers bleek date r nogal wat spullen, meest bestelde spullen gebroken waren, heel jammer maar je doet er niets aan.
Beste volgers, lezers en andere belangstellenden, allemaal heel hartelijk dank voor jullie belangstelling en reacties en tot een volgende keer.
Piet & Ineke
ZONDAG 6 Maart
Onze laatste zondag ik schreef het al eerder bezochten we nog eens Dunga Beach, het prachtige vissersdorpje waar wij zo graag komen. In de loop van de ochtend zijn de vier kinderen van Benson nog even een uurtje komen zwemmen en ook de dochter van Jane wilde nog graag even een duik nemen dus ben ik ook weer in de zwembroek gedoken. We hebben ons weer naarDunga Beach laten brengen achter op de motor je ziet dan meer en het is meer confortabeler dan in een tuk tuk. Onze drivers hebben er een lekker visje gegeten en wat gedronken op onze kosten zo dat ook zij een leuke middag hadden. Daarna hebben we ons naar Dunga Hill Camp laten brengen waar we samen met een drankje van de ondergaande zon hebben genoten. Het blijft daar een facinerend schouwspel van wolken en overvliegende vogels. Omdat we ook nog niets hadden gedaan aan de inwendige mens zijn we s' avonds, het is immers weer weekend, uit eten gegaan in een Indo restaurant. Met z'n tweetjes eten en drinken voor zeventien euro, die vlieger gaat volgende week niet meer op denk ik.
Ook op de compound staan we hoe dan ook stil bij het naderende afscheid. De kerstverlichting, die bij ons drie maanden heft gehangen is nu deels verwijderd en dat maakt het er allemaal niet leuker op, het bewijs is daar dat we gaan vertrekken.
MAANDAG 7 Maart
Gaat door in het stramien van de vorige dag, nl afscheid nemen van mensen waar we veel mee opgetrokken hebben. De zusters van het weeshuis St. Claire waar we de kinderen en de zusters van nieuwe schoenen hebben voorzien. Daarna naar het bus station van Easy Coach om onze terugreis naar Nairobi te boeken. Voor veertien euro per persoon mag je zeven tot acht uur in de bus zitten, mooi toch. Dan nog even naar de fruitmarkt om Christien te groeten en kleine Pietje met zijn mama gedag te zeggen allemaal niet echt leuk maar het hoort er bij. Gelukkig was er nog even tijd om daarna het zwembad in te duiken. Twee kinderen van Dorothy wiens kraam op de markt ook in vlammen is opgegaan kwamen nog even zwemmen, moeder zelf sloot later nog even aan. Zo zit ook de maandag er weer op en gaan we morgen voor de laatste keer naar Rangala en Uganja.
DINSDAG 8 Maart
Al vroeg op weg naar in eerste instantie Ugunja waar ik met Eunice een afspraak had om mijn oude laptop bij haar achter te laten. Ineke kwam een bus later. Bij Eunice op de Day care verloopt het allemaal naar wens en ook de laptop had ze redelijk snel onder de knie. Toen Ineke eenmaal was gearriveerd hebben we nog koffie gedronken en zijn we onderweg naar Stanly even bij Akiny langs geweest. Daarna door naar Stanly en zijn moeder. Ook Consolata en Christopher de motor driver zouden daar komen, maar Chris stond met stukken en Consolata zat zo bleek achteraf in de kerk. Ja waar moet je op dinsdag anders zitten he. Voor Stanly nog wat laatste boodschappen gedaan en dan naar Rangala want daar wachtte Mildred op een laatste knuffel. Ook daar zat het er na een uurtje op en zijn we met een splinternieuwe bus weer richting Kisumu gegaan. Al dat afscheid nemen is minder leuk maar het hoort er nu eenmaal bij. Eenmaal thuis in Kisumu nog wat laatste dingen ingepakt.
WOENSDAG 9 Maart
Onze laatste dag in Kisumu, is een klote dag je kunt weinig meer doen. Geheel onverwachts kwam Linette nog op bezoek met een paar leuke cadeautjes en ook mijn grote knuffelbeer uit Ugunja Consolata belde dat ze met de bus onderweg was om ons gedag te zeggen. Ze had een paar hele leuke cadeutjes bij nl. schilderijtjesvan bananenblad en een paar boodschappentassen. Ook zij ging naar een uurtje weer terug naar huis, Benson kwam nog langs om een leeg Tusker(bier)-krat en wat kleren op te halen daarna was het voor ons langzamerhand tijd om te gaan eten in ons zo geliefde kippenrestaurant.
DONDERDAG 10 Maart………
…….. is de start van onze terugreis. Sammy haalde ons s’morgens om acht uur op met de tuk tuk om ons en de zes koffers, vijf met allerlei “Rommel” naar de bus te brengen. Mary ging mee tot de laatste snik heel lief van haar. Zij gaat ook voor de hond Tamy zorgen. De bus bracht ons in goed zeven uren naar Nairobi maar dan naar het busstation is zeker nog een uur. Nairobi is niet leuk meer zo druk. We hadden een hotelletje besproken maar dat bleek niet het hotel te zijn wat we eigenlijk bedoelden er waren er nl. twee met dezelfde naam. Echter dat was geen problem voor voor vijftig euro met ontbijt voor twee personen is betaalbaar. Wij hadden wel zin in een versnapering, aan de overkant van het hotel was een geweldig leuke bar waar we wat hebben gedronken. Daarna lekker onder de douche en een warme hap in het restaurant van het hotel. Ineke had een lekkere cocktail genomen wat ze achteraf beter niet had kunnen doen want dat schoot in haar benen met het gevolg dat ze om half negen in bed lag en dat doet ze eigenlijk alleen als ze ziek is, dus was ze “ziek”. De nacht verliep zoals je niemand gunt dat hij zou verlopen, de bar aan de overkant was open tot het moment dat wij uit bed moesten , met andere woorden geen oog dicht gedaan. De andere morgen stond om vijf uur de taxi er alweer om ons naar het vliegveld te brengen. Een goed half uurtje dus dat viel wel mee, echter zonder ontbijt want dat was om vijf uur nog niet klaar. Op de luchthaven was een verscherpte controle die eigenlijk helemaal niets voorstelde. De geplande vlucht naar Cairo waar we een verplichtte overnachting hadden verliep helemaal naar wens. In Cairo werden we na een uurtje wachten, wat is een uur, naar een prachtig mooi hotel gebracht. Omdat we toch veel tijd over hadden zijn we met een optionele excursie, naar de Giza Pyramids gegaan wat echt de moeite was. Een rondrit door de stad en een bezoek aan een museum waar ze van papyrusplanten hele mooie dingen maken. Later op de avond genoten van een overheerlijk buffet en een prima bed. We werden de andere dag opgehaald om acht uur, een heel christelijke tijd en naar het vliegveld gebracht. Maar voor die tijd was er voor ons en andere gasten in het hotel nog een geweldig fijn en lekker onbijt.
De vlucht naar Amsterdam stond gepland om tien uur en die vertrok ook echt op dat tijdstip en was zelfs een half uur vroeger dan de bedoeling op Schiphol. Onze bagage was doorgelabeld en kwam al op de band voorbij toen we aankwamen bij de lopende bagageband. Wel was er op Schiphol extra paspoort controle wat enige tijd in beslag nam. Tot overmaat van ramp moesten we ook nog twee koffers open maken, niet dat daar iets bijzonders in zat maar zo bleek er was wel een blikje Tuskerbier open gegaan dus was de boel enigsinds vochtig. Tot onze grote verrassing waren Mark en Ilja en Raf en Fem op de luchthaven om ons te verwelkomen. Dus voor we naar buiten gingen waar Eddy ons met zijn bus op stond te wachten hebben we eerst nog even biertje gedronken. Eddy bracht ons veilig naar de Diamantdijk waar het er met enkele bossen bloemen erg fleurig uitzag. Nary had haar best gedaan want een grote taart en een warme Cambodjaanse maaltijd stonden voor ons klaar. Later kwamen Inekes broer Jan en haar moeder nog even langs want die was ook weer blij dat we terug zijn. We hebben haar maar gelijk verteld dat we in december weer terug gaan, ha ha.
Minder leuk was wel dat bij het uitpakken van de koffers bleek date r nogal wat spullen, meest bestelde spullen gebroken waren, heel jammer maar je doet er niets aan.
Beste volgers, lezers en andere belangstellenden, allemaal heel hartelijk dank voor jullie belangstelling en reacties en tot een volgende keer.
Piet & Ineke
-
13 Maart 2016 - 17:41
Rikiue:
Lieve Piet en Ineke,
Welkom thuis!
We spreken elkaar beslist, binnenkort.
lieve groeten,
Jan en Rikie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
