HET LEVEN VAN DAG TOT DAG

HET LEVEN VAN DAG TOT DAG

27.12

Het regende vannacht en vanmorgen maar tegen 9.00 uur was het weer droog maar nog niet echt zonnig. Na het ontbijt zijn we naar Jane gewandeld die in de sloppenwijk Maniattha woont. Onderweg zagen we een matatu (busje) een motorrijder ondersteboven rijden met achterop een grote zak tomaten. Een gedeelte van de tomaten rolden over de grond en ze werden zienderogen gestolen door omstanders die meer oog voor de tomaten dan voor het slachtoffer hadden. Gelukkig stond de motorrijder al vrij snel op dus het viel gelukkig mee maar binnen de kortste keren na het jatten van de tomaten stond me er toch een hoop volk rond het incident en zijn wij maar gewoon doorgelopen. Dat er hier niet meer ongelukken gebeuren is een raadsel, hoe ze in het verkeer hier met elkaar omgaan is respectvol maar niet ongevaarlijk. Vorige week nog zaten wij met z'n tweeen achter op een pikkie pikkie en naast ons reed er ook een met kinderen erop zo maar achter op een auto. Maar ook dat liep goed af. Vaak zitten er maar enkele centimeters tussen bv. twee matatu's waar dan ook nog fietsers en motorrijders tussendoor manouvreren met mensen achterop, niet te geloven. Wij zijn wat ik al schreef verder gewandeld maar er is wel het een en ander veranderd en we konden Jane's huis niet meer vinden. Wij naar haar gebeld en een paar minuten later kwam Purity, haar dochtertje ons achterop, we waren al te ver gegaan in letterlijke zin. Bij Jane in haar huisje was het heel netjes en de gehele familie was thuis, moeder en haar vier kinderen, zodat we in opdracht van hun Roosendaalse sponsor wat familieportretten konden maken. Na een goed uurtje zijn we weer gegaan, drinken of iets dergelijks wordt hier bij deze mensen niet aangeboden dus thuisgekomen eerst maar een lekker bakje koffie gezet. Je kunt het de mensen niet kwalijk nemen ze hebben er gewoon het geld niet voor, daarom komen ze liever naar ons, hier is altijd wel een glaasje limonade met koekjes. Kort na de middag zijn we bij Redemptor ( de manager) op kraamvisite gegaan en zij had wel een lunch voor ons klaargemaakt. Lekkere rijst met aardappelen in een zalige saus, dat ging er wel in. Ook daar hebben we een poos gezeten en zijn daarna naar de massaimarkt gewandeld, dit was niet ver bij haar vandaan. Ik sloeg trouwens nog wel een flater bij Redemptor. Er waren nog een vrouw en een man in haar kleine huisje en ik vroeg de man of hij een familielid was, nee, zei hij ik ben de vader van de baby. Kon ik ook niet weten, we hadden haar man nog nooit gezien maar het was eventjes pijnlijk. Op de masaimarkt was het weer hetzelfde liedje als voorheen, leuk om iedereen terug te zien maar we werden ook al weer gelijk de kraampjes ingetrokken om de handel te bekijken zo niet te kopen, daar baal ik zo van. We moesten kijken voor kerststallen in een kalebas maar er waren geen kalebassen meer te koop dus denk ik dat we een paar mensen teleur moeten stellen maar we zijn nog niet weg hier. Ook hebben we nog wat foto's van de bruiloft voor zover we die hebben meegemaakt af laten drukken, nog een drankje genomen en weer naar huis gegaan. Ook hebben we Mildred nog gebeld hoe de bruiloft verder is verlopen maar deze is letterlijk in het water gevallen en om 11.00 uur savonds was iedereen weer thuis in plaats van 4.00 uur s'nachts, jammer hoor voor die mensen, dit was dan onze zondag weer.

28.12.

Vandaag is de dag van de onnozele kinderen als ik me goed herinner van vroeger dus daar hoor ik ook bij. Daarom heb ik vandaag gewoon niks ondernomen. Piet is vanochtend naar de stad gegaan en bij mij kwam de eigenaresse van de compound op bezoek waarbij ik wel het een en ander te klagen had. Van het zwembad kunnen we nog steeds geen gebruik maken omdat het water niet helder is. Een buitenlamp voor beveiliging werkt al niet vanaf we hier zijn terwijl ik het al diverse malen aan onze “engineer” had doorgegeven maar steeds was het morgen komt het goed maar nada niks kwam er goed. De zandvlooien vreten steeds aan mijn tenen en hielen zodat ik stik van de jeuk aan mijn voeten als ik buitenzit maar volgens de eigenaresse wordt alles zo snel mogelijk opgelost. ( Maar Piet heeft daar geen last van ) Waarschijnlijk ook morgen....Verder heb ik een boek zitten lezen over YabYum en in de loop van de middag kwam Eunice (day-care) vanuit Ugunja om stof te gaan halen voor uniformpjes voor de kindertjes en ze bleef ook maar slapen, ach waarom niet, vragen of het mogelijk is dat komt niet aan bod, ze blijft gewoon. Jacinther komt woensdag weer terug dus er was wel een plekje in de herberg. Voor de rest is er weinig gebeurd vandaag dus ik hou het voor gezien .

EEN TUSSENDOORTJE
Ja Ineke mag blijven want ze heeft gisteren bij de eigenaresse een flinke korting kunnen bedingen. Dus binnenkort gaan we nog maar eens lekker eten denk ik. Maar misschien ook wel leuk om te weten dat ook hier in Kenia net zoals bij ons dingen in de loop der tijd veranderen. Zo is het wegen-net nu een stuk beter dan zo'n vijf jaar geleden. Meer asfalt en minder gaten in de wegen. Ook meer viaducten die hoger zijn dan bij ons omdat anders de vrachtwagens er niet onderdoor kunnen. Maar de tankwagens en wagens met zeecontainers rijden nog net zo makkelijk dwars door de stad levensgevaarlijk. Maar ook de prijzen stijgen licht. Ofschoon de prijs van een postzegel wel heel veel omhoog is gegaan. Ik stuurde onlangs een brief met 4 A4tjes erin naar Nederland en was toch mooi 4,60 euro kwijt. En waar ik echt van schrok we hadden vanuit Nederland een paar dozen van 10 Kg per post verzonden naar hier. Nu is het gebruikelijk dat als je die hier op het postkantoor in ontvangst neemt dat je daar voor betaald maar nu was het per doos nog eens 25,= Euro. Dan komt een doos in totaal op ongeveer 80,= Euro. Brandstof is en blijft erg duur. De prijs gaat hier niet zoals bij ons omlaag. Een literje euro 95 kost nog bijna een euro en dat is voor hier erg duur. En weet je er rijden hier erg veel auto's. Een pot mayonaise, de gemiddelde mens hier eet het niet en kan het ook niet betalen maar kost wel bijna 6 euro. Ook een blik oploskoffie van 200 gram kost nog 6,50 euro. Maar frisdrank is weer goedkoop twee liter Cola of Fanta heb je voor 1,50 euro.Voor ons is het allemaal wel te betalen maar de meeste mensen draaien elke shilling nog eens tien keer om voor ze iets kopen.
Zo horen wij ook dikwijls de opmerking, “ maar ze hebben wel een telefoon” Jawel maar bedenk dat dit het belangrijkste communicatiemiddel is wat ze hebben. Als wij bijvoorbeeld in Nederland een familielid willen bezoeken buiten de stad dan stappen we in de auto of nemen de (elektrische) fiets of scooter. Hier hebben ze dat allemaal niet en toch willen ook zij graag weten hoe het met hun kind is wat bij opa en oma woont omdat ze het zelf niet kunnen betalen. Als ik hier tefoon credit koop, koop ik voor 5 euro hun kopen voor 0,50 cent. Ook afstanden zijn hier dikwijls langer dan wij ons kunnen voorstellen. Voor veel mensen is het heel gewoon om een uur of langer te lopen naar hun werk dan een uurtje of 8 a 10 werken en weer tevoet terug naar huis. Beste lezers zeg nou niet dat “ zwarten” lui zijn. Zij werken anders dan wij blanken, maar zij werken meer en langer dan wij. Zij hebben geen ATV dagen en zijn in het weekend geen twee dagen vrij en een 36urige werkweek kennen ze al helemaal niet.

29.12.

Dat was even een tussendoortje, een kort intermezzo van Pietie, niet slecht als hij af en toe ook een wat op papier, nee in het verslag typt. Vanmorgen was hij zo blij. Hij is de gehele tijd al bezig geweest om de site de lucht in te krijgen en het lukte hem maar niet, in eerse instantie ook niet met de hulplijn vanuit Roosendaal. Dan was er weer iets verkeerd, dan miste hij weer het een en ander maar vanochtend is zijn geduld, ook met de hulplijn wat ik beslist niet heb dan toch beloond en staan de verslagen van twee weken op de site inclusief een groot aantal foto's. Ik hoef eigenlijk geen fotoboek meer te maken maar doe het dan toch maar voor mezelf. Na Piets vreugdekreten zijn we toch maar weer even boodschappen gaan doen, o ja onze schone slaapser was vanochtend om 6.30 uur al weer vertrokken richting Ugunja, de stad, daar had ik het over en toen we met de tuk-tuk terugkwamen en langs een viaduct reden hing er een man aan de rand van het viaduct. Gelukkig hebben we de afloop niet gezien maar we vermoedden dat hij zijn leven beu was maar misschien ook niet en was het een uitdaging voor hem. Ik ben in ieder geval blij dat we hem niet uit elkaar hebben zien spetteren. Bij thuiskomst besloten we te gaan zwemmen maar die vlieger ging mooi niet op. Het water was weer maar eens smerig en Piet heeft zich goed laten horen. Dit is echt niet leuk hoor, we betalen een hoop geld voor de huur inclusief zwembad maar kunnen er nog steeds geen gebruik van maken. Ik heb al wel een korting bij de eigenaresse bedongen maar daar wordt het water niet schoner mee. Nu zijn er weer chemicaliën in het water gedonderd en kunnen we er vrijdag als het goed is weer gebruik van maken, zoniet dan kijken we naar iets anders uit en houden we het na een maand hier voor gezien maar zover is het nog niet. Wel hebben we een half uurtje aan de rand dan leek het toch net echt liggen zonnen maar mijn velletje kan de zon niet langer verdragen. Ook kwam Sammy nog op bezoek en heb ik de nagelboer laten komen zodat ik nu weer heel mooi gedecoreerde nagels heb. Toen hij bijna klaar was kwam Rosy langs en ook zij heeft haar nagels uiteraard op onze kosten laten schilderen en bleef dan ook maar gelijk meeeten, waarom niet. We hadden nog een kliek pasta over van gisteren en dat is nu ook in een Keniaans maagje gegaan. Ik stop er weer mee.

30.12.

Het regenseizoen is weer voorbij dus we proberen het nu droog te houden tot we hier weer vertrekken, dat zou een schone droge zaak zijn maar je hebt het hier ook niet zeker. Omdat we wat te klagen hadden over onze compound zijn we vanmorgen naar een ander huisje van een Nederlandse dame gaan kijken nogal een eindjee buiten het centrum van Kisumu. Op zich wel een leuk huisje maar de afstand valt wel wat tegen en het is wel erg klein dus denk ik dat we maar lekker hier blijven zitten en niet meer klagen, er wordt uiteindelijk aan het zwembad gewerkt dus we houden maar moed. De piki-piki rijder heeft ons bij terugkeer weer een eindje voor de groentenmarkt afgezet omdat het stervensdruk was en ik nog geen zin had op of onder dat ding te sterven, het is zo gevaarlijk dus zijn we verder maar gaan lopen. Ook moesten we nog flappen tappen maar er kwam geen geld uit het apparaat dus is Piet weer terug naar de stad gegaan en ik ben lekker thuis gebleven om aan een fotoboek te beginnen. Piet had naar Jane gebeld en gevraagd of ze de schoolformulieren op wilde komen halen maar toen Piet terugkwam bracht hij Victor en Purity mee de zoon en dochter van Jane. Gisteravond had Rosy mijn slippers geleend, ze kwam deze ook terugbrengen en ik had George gevraagd of Diana, zijn vrouw aadappelen kon brengen en ook zij kwam binnenlopen dus het kotje zat gelijk vol, alles kwam weer op een hoop. Piet is weer naar het busstation gegaan om Jacinther op te halen, ze komt weer een aantal dagen naar hier en daar zat ik dan met nog die twee jongelui waarvan wel leek of ze aan de stoel zaten vastgeplakt. Rosy en Diana waren ook inmiddels weer vertrokken en op een gegeven moment heb ik de koektrommel maar ergens anders gezet en gezegd dat ik nog wat te doen had anders hadden ze nu om 22.00 uur nog gezeten. Alles leuk maar ook weer optijd opruimen die handel. Toen ze net waren vertrokken kwamen Piet en Jacinther er aan en is de rust weer voor een aantal dagen verdwenen in huize Panda's en wordt de koelkast weer leeggeplunderd, maar dat mag “ons” kind.

31.12

Vannmmorgen is Piet (te) vroeg opgestaan om de bus richting Ugunja te nemen waar hij de verfkwast weer ter hand heeft genomen. Het nieuwe schoolgebouwtje moet nog onderhanden worden genomen en aangezien Piet goed kan kwasten is dat een goede optie. Jacinther en ik hebben op ons gemak ontbeten samen met twee medewerkers. Rond 11.00 uur zijn we in de matatu gestapt richting stad. Bij ons op de hoek was het opmerkelijk rustig maar zo'n halve kilometer verder stonden we stil en kwamen geen meter meer vooruit. Het was één grote chaos, de matatu kon echt niet meer verder dus na toch het volle pond ( 2 x 20 cent) te hebben betaald moesten we uitstappen en verder met de benewagen dus wij dan maar te voet die richting in tussen het gekrioel maar op een gegeven moment werd er in de kortste keren ruimte gemaakt op de weg en kwam er een aantal polittiemotoren gevolgd door een groot aantal militaire wagens met daarna een aantal grote luxe wagens geescorteerd door camerawagens die een zeer belangrijk persoon vervoerde namelijk een doctor-professor tevens profeet. Idioterie ten top maar het werkte want ook ik bleef staan kijken en die kleine meid een stukje verderop. Die malle profeet werd weer gevold door een aantal motoren met hierop mannen keurig in het zwarte pak en precies voor mijn voeten kwam een motorrijder ten val. Goed dat hij de andere kant uit viel anders had ik die mensen over mijn voeten gehad en dat had ik minder prettig gevonden. Ik heb gelijk de benen genomen omdat er weer direkt een menigte kwam toegesneld maar wel zag ik nog dat het met de bijrijder niet zo best ging. Hoe het verder is afgelopen weet ik niet maar wel dat de chaos binnen no time was opgeheven. We zijn verder gelopen naar de opticien en zijn nog een lekkere milkshake met een onfatsoenlijk stuk taart gaan eten om het jaar af te sluiten, lekker toch. Na thuiskomst ben ik weer aan het fotoboek gaan werken tot Piet weer thuiskwam na een zware dag en zijn gezellig uit eten gegaan. De avond hebben we gepast doorgebracht, na twaalf uur nog een slokje genomen op het nieuwe jaar en gaan pitten.

1.1.2016 NIEUW JAAR

Op de eerste plaats wil ik alle lieve lezers een heel gelukkig nieuwjaar toewensen met alle goeds. Hier begon de ochtend net als anders alleen vloog de naam des heren door Piet op niet zo'n nette manier de ether in, hij gooide een kop koffie om dus voor ons is het jaar gelijk goed ingewijd, dat we nog veel koffie zullen drinken, lekker hoor. Ik geloof niet dat we ooit zo'n rustige dag hebben gehad als vandaag. Naast wat telefoontjes over en weer hebben we niks gedaan alleen vanmiddag het zwembad in gedoken. Het water is nog niet wat het moet zijn, maar wel veel beter dan het was, maar we hebben de gok toch maar gewaagd en het was heerlijk. Nog wat liggen zonnen en verder wat gelezen en spelletjes gedaan. Niemand gezien vandaag, geen visite over de vloer, Jacinther vrij rustig spelend met haar telefoon en dat was onze dag, het moet niet altijd zo zijn maar voor een keertje is het lekker meegenomen.

2.1.

Vandaag gingen we er weer een beetje tegenaan. Rond 10.00 uur belde Phillis, de moeder van Ineke 3 om mee naar de stad te gaan omdat we haar beloofd hadden een schooluniform voor Shakira ( een ouder dochtertje)te gaan kopen omdat het vrouwtje weer maar eens door haar man in de steek is gelaten en zelf geen verdiensten meer heeft. Eerder werkte ze op de masaimarkt maar haar man vond dit niet zo aantrekkelijk meer zodat ze hiermee is gestopt en nu zit ze met de gebakken peren en een kind van hem nl. Ineke. Ze had al twee kinderen uit een eerder huwelijk maar ook die man heeft de kuierlatten genomen, dat doen die mannen hier wel heel erg gemakkelijk. We spraken af bij de uniformenzaak waar de mensen als haringen in een ton stonden te wachten totdat ze geholpen werden...... Zo'n zaak verkoop alle denkbare school uniformen van heel veel verschillende scholen. Ook de Bata schoenen fabriek doet hier enorm goeie zaken. Scholen en de Bata hebben afspraken dat er alleen maar die schoenen gedragen mogen worden. Wat denk je daarvan. In de zaak waar wij komen rijden ze volgens mij het geld met de kruiwagen binnen. ….. Dat is ook typisch Keniaans of Afrikaans dat weet ik niet precies maar ze laten hier ook alles op het laatste nippertje aankomen. Maandag, dinsdag en woensdag starten hier alle scholen weer maar aan nieuwe kleding wordt op het laatste moment gedacht. Nou ja na een dik uur stonden we toch weer buiten met uniform en schoenen voor die kleine meid, nu nog een paar schoolboeken en moeder is weer dolgelukkig dat dochter Shakira naar school kan dit nieuwe schooljaar. Wij zijn na de inkopen voor het kind nog wat inkopen voor onszelf gaan doen en dat was het ook wel weer voor vandaag. Mildred belde nog even tussendoor dat er op de weg naar Ugunja weer een ernstig ongeluk was met een moterrijder en een matatu. Weer de nodige doden en zwaar gewonden. Het is nogal eens raak de laatste tijd.Vanmiddag nog even eeen duikje genomen in het troebele water en nog even van het zonnetje genoten, op deze manier vliegen de dagen voorbij.