HET IS WEER ZOVER

HET IS WEER ZOVER.

13.12.2015

Na een onrustige nacht ben ik op tijd opgestaan om alles in orde te brengen. Niet dat er zoveel nog te doen was maar toch.. Rond 10.00 uur kwam Nary die gelukkig de gehele periode in huis is om voor Tamy te zorgen en het is ook fijn te weten dat ons huis is bewoond door een bekende als wanneer er voor korte tijd een paar onbekende gasten de zaak overhoop komen zetten. Nary is voor ons een geruststelling en voor Tamy vertrouwd. Tegen 10.30 uur kwam Eddy, onze schoonzoon om ons naar Schiphol te brengen. Het was de bedoeling dat hij ons naar het station in Roosendaal zou brengen maar naar het station is toch Schiphol geworden waar we ook al erg blij mee waren. He,wat een blije mensen zijn wij totdat het vliegtuig al een uur vertraging had maar ook dat is te overbruggen en we hadden zoiets van nou dan hoeven we bij de overstap in Cairo niet zo lang te wachten maar ook daar hadden we wat vertraging maar ook dat mocht de pret niet drukken. Het vliegtuig was hartstikke vol omdat er ook passagiers naar Oeganda met bestemming Campala in zaten. We zouden tegen 7.00 uur maandagochtend in Nairobi landen maar twee uur eerder werd het toestel al aan de grond gezet en wij met onze duffe kop het vliegtuig uit. Er bleven natuurlijk een aantal mensen zitten naar de volgende bestemming maar wij met gang er uit. Nu was het rond 5.00 uur nog aardedonker en wij vonden het al een vreemde aankosthal maar je weet het nooit in die landen. Bij de douane gaven wij ons paspoort af en ik zei zo tegen die man dat wat jammer dat we tegenwoordig geen visum meer kunnen kopen op de luchthaven waarom is dat dan. Hij zei zo van ach, dit is geen Kenia waarop Piet en ik elkaar raar aan keken en vroegen hoezo dan. Hij zei dit is Oeganda dat is anders. Ook voor ons was dit heel anders, wij schrokken ons wezenloos en zeiden hem dat we in Nairobi moesten zijn. Wat bleek nu de tussenstop werd eerst gemaakt op Entebbe in Kampala en daarna vloog het toestel door naar Nairobi, dus daar stonden we dan. Wat hebben we een geluk gehad, het toestel was nog net niet vertrokken dus konden we na een sprintje getrokken te hebben weer instappen nadat we onze instapkaarten hadden getoond en daar zaten we weer, nu richting Nairobi, dat was toch wel even spannend en wat waren we een stel sukkels maar alles is goed gekomen.

14.12.

Na die stomme zet zijn we toch netjes om 7.00 uur geland en onze chauffeur stond al een uur op ons te wachten met twee buskaarten van 14 Euro per stuk, hij bracht ons keurig binnen een uur naar het busstation. Een afstand waar we vorig jaar wel twee uur over hebben gedaan. Het was niet zo heel druk richting centrum dus daar hadden we daar geluk mee en we konden nog mooi met de bus van 10.00 uur mee richting Kisumu dus dat hadden we goed voor elkaar. Het was een hele trip, zo'n zeveneneenhalf uur. Veel zwaar vracht verkeer waar we moeilijk omheen konden waren de oorzaak dat het wat langer duurde, wat waren we gaar zeg. De ontvangst was weer zo als van ouds, knuffelen en kussen. We waren wel aan rust toe maar er moest toch ook wat in huis gehaald worden en Piet had toch wel erge zin in een versnapering in de vorm van een TUSKERtje. Dit zag ik dan even niet zo zitten maar ja, het was verdiend met zitten en zitten zodat je echt een platte kont kreeg. We hebben van de supermarkt wat eten meegenomen zodat we thuis gelijk konden aanvallen. We hebben nog wat koffers leeggehaald en zijn op tijd naar bed gegaan en als een blok in slaap gevallen.

15.12.

Na een goede nacht gemaakt te hebben en ontbeten ( we hadden al weer gelijk twee meeeters) zijn we de stad ingegaan. Eerst moesten we wat geldzaken en pinncodes regelen. Ook moesten we ons Wifimodem laten activeren en natuurlijk de rest van de boodschappen in huis halen. Bij de Pin automaat ontmoeten we warempel Hans Burgman een frater van Mill Hill waar we vorig jaar kennis mee hebbben gemaakt. Ook zijn we al op kraamvisite geweest. De manager van Panda's is bevallen van een zoontje maar toen ze tijdens haar zwangerschap een scan maakten om te zien of ze daadwerkelijk zwanger was werd er gelijk een tumor onder de lever geconstateerd met het gevolg dat ze een heel zware periode van chemo's en een nieuw kindje tegemoed gaat maar ze was wel positief en ze heeft een mooi manneke alleen de naam Ignatius doet me rillingen geven. Verder was iedereen inclusief hondje Tamy (thuis is poes Tamy) die van blijdschap door het dolle heen was. Gek maar ze was me echt niet vergeten. Wat ook leuk was dat er in de stad al weer verschillende mensen zagen dat we weer terug waren en ons verwelkomden.

16.12

De eerste koffer kleding is al leeggeroofd door een paar dames die zowat alles konden gebruiken maar dat is niet erg want op is op en weg is weg. Nou, zo is het nu niet precies hoor maar vanochtend kwam Diana, de vrouw van George, een medewerker hier, samen met kleine Ineke aardappelen brengen maar ze ging met een grotere zak naar huis als waar ze mee was gekomen. Ineke was vorig jaar nog niet zo happig op die bleekscheten zoals wij zijn maar nu was ze heel anders. Ze had denk ik opdracht gekregen vriendelijk te zijn en dat was ze ook echt, wel heel erg leuk. Het was echt graaien in de koffer, en ze haalde er een aantal leuke kleertjes voor haar meisjes uit, ook voor Brenda. Ook Benson die gisteren al gelijk kwam groeten kwam vanochtend met Rende, zijn zieke zoontje en zijn vrouw. Ze hebben vier kinderen dus ook voor hun gezinwas er wel het een en ander van hun gading bij. Ook zij vertrokken met kleding en schoenen zo bleven er nog een paar kledingstukken over, wat grotere maten zodat de nieuwe hulp van Panda's, een vrij struise dame ook een mooi geklede Kerst tegemoet gaat. Piet is Jacinther bij het busstation op gaan halen, ( hij ontmoete daar zijn grote knuffelbeer Consolata nog even ), ze blijft waarschijnlijk wel bij ons totdat ze op 6 januari weer naar school gaat. Och wat was dat kind gelukkig toen ze ons weer zag en ze wordt steeds knapper. Wat een mooi meisje is het, ik ben er best wel wat trots op. Vanmiddag zijn we gelijk maar boeken, schooltas en toebehoren voor en met haar gaan halen. In de boekenwinkel was het wel heel aardig. Er was een nieuw winkelmeisje die ons de rekening gaf en wij betaalden gelijk maar toen we net buiten stonden kwam de eigenaar van de boekenwinkel en zei ons terug naar binnen te komen want het meisje was vergeten de klantenkorting te geven. Zou dit bij ons ook gebeuren, zou er bij zo'n incident ook een eigenaar naar buiten komen, ik denk het niet maar het was wel erg aardig van die man waar we al een praatje hadden gemaakt voordat de rekening was opgemaakt. Dus ook voor Jacintha is de buit binnen voordat de boekenwinkels worden overspoeld met leergierige studenten. Verder zijn we nog langs de opticien geweest om Jacinther haar ogen even te laten testen. Immers vorige keer heeft ze een leesbril gekregen dus een test nu kan geen kwaad. De winkeldame van Optica herkende ons weer meteen. Jacintha had geen gegevens van de vorige keer bij zich maar dat was geen probleem In het archief bestaande uit grote hoeten bakken met duizende kaartjes er in haalde ze na Piet zijn telefoonnummer gezien te hebben de gegevens van Jacintha te voorschijn. Niet te gloven ze heeft Piet zijn telefoonnummer nog even bekeken en ze kent het weer uit haar hoofd. Maar hoe dan ook de bril moet aangepast worden. Ook heb ik nog kerstlichtjes opgehangen maar met ducktape van de Action werd mijn aktie geen succes. Iedere keer kwamen de lichtjes naar beneden zetten en toen ik er mee klaar was in twee opzichten lieten de lichtjes het afweten zodat er wel een ongetogen woord in kerststemming de ether in vloog, dat was echt balen maar ik had gelukkig drie snoeren lampjes bij dus ben ik na een aantal heftige kerstvloeken maar weer opnieuw begonnen, weer met tape van de Action waarvan de kwaliteit nulkommanul ( 0 , 0 )is en ik iedere keer de handel weer vast kan zetten maar de lichtjes branden en dat is belangrijk. Zo is de dag omgevlogen en morgen pakken we de draad weer op en waarschijnlijk ook die verrekte lampjes.
Noot van Piet: wat denk je wie uiteindelijk die lampjes moet ophangen ? Juist P...

17.12.
Piet was vanmorgen al heel vroeg op, half zeven, want onze “ dochter” was al veel veel eerder wakker. Die staan op school al om vijf uur of nog vroeger op. Dus het was vroeg dag vandaag.
Ja hoor, Action zorgt echt voor action, de hele rits lichtjes is vannacht naar beneden gedonderd dus hebben we de plakband maar van de muur verwijderd en op zoek gegaan naar punaises maar dat was niet eenvoudig, maar wel gevonden natuurlijk. Ook zijn we naar de bank en de telefoonshop gegaan want mijn simkaart verliep juist op 15 december en daar kwamen we gisteren pas achter, de 16e dus. We werden netjes geholpen maar zijn toch zonder nieuwe simkaart de winkel uit gegaan en waarom, nou hier vragen ze naar je paspoort. Nu heb ik juist een nieuw paspoort maar mijn lieve Pietje had een copie van mijn oude paspoort bij dat in januari verloopt en ze zagen gelijk dat het paspoort geen zes maanden meer geldig was zodat we morgen met een copie van het nieuwe paspoort terugmoeten naar de zaak waar het altijd ontzettend druk is maar och we weten hier te wachten. Ik ben terug naar huis gegaan en Piet op zoek naar die punaises en inderdaad hij kwam ermee thuis en kon zoals hij al eerder zelf schreef aan de slag maar de lampjes hangen nu perfect. Jacinther was thuis gebleven, ze is helemaal verslaafd aan een telefoon die Yvette ( een oud studente die vorig jaar ook zeven weken hier was) voor haar moeder Mildred had meegegeven. Ze mag deze zolang tot haar moeder komt, aanstaande weekend, gebruiken en we hebben er geen kind meer aan. In een dag weet ze meer van een telefoon af dan ik in dat jaar dat ik een Iphone heb maar ik heb er ook niet zo veel mee. Nou ja, na het hangen van de lampjes moest ze toch maar eens even mee voor wat kerstdecoraties te gaan kopen anders zou ze vierkante ogen krijgen. Voor mijn gevoel heb ik er toch een aardig kersttafereel van gemaakt met wat takken uit de tuin ,wat slingers uit de supermarkt en uiteraard die kloteverlichting. Wat ook heel leuk was, vanmorgen vroeg werden er drie dozen met schoenen en sportkleding afgegeven welke wij ongeveer drie weken geleden hebben verzonden. Na de middag en na de kerstversieringen kwam het personeel en hebben allemaal sportbroek en shirt aangetrokken zodat we voor onze vereniging Thor een leuke foto konden maken. We hebben de jongens en meiden de kleding laten houden en ze waren er dolgelukkig mee, wat wil je nog meer. Vanavond kwan Mary nog even een uurtje op bezoek met haar nieuwe vriend. Zij is al enkele jaren weduwe wel leuk voor haar weer een relatie te hebben.
Wat het weer betreft gaan we weer de betere kant op. Er was de laatste tijd veel heel veel regen gevallen maar vandaag was het de eerste droge dag. Niet dat we er veel last van hebben want het meeste valt tijdens de nacht. Maar het is overal zo' n bende zo' n modder zooi he. We hebben hier niet het riool systeem wat we in Nederland hebben. Sterker nog we hebben hier helemaal niets ha ha.

18.12

Vandaag was geen spectaculaire dag, meer huisje, boompje, beestje. Eerst weer naar de flappentapper, dat moeten we iedere dag wel doen. We kunnen maar 200 euro per dag pinnen en de kerstweek is hier een gekkenhuis zodat die apparaten al vrij snel leeg zijn. Er zijn ook wel wat mensen met geld, vooral de Indiers die staan dan in lange rijen voor dat geval en dat willen we voorkomen. We zijn ook weer terug naar de winkel gegaan met mijn goede paspoort en na ruim een uur in de rij te hebben gestaan had ik in ieder geval een nieuw telefoonnummer.( 00254 703647361 ) Het ergste is dat er dan toch nog zo'n eikel voor wilt kruipen maar dat ging mooi niet op, ik gooide mijn kolosale lichaam even in de strijd, als het moet kan ik me erg breed maken hoor. Jacinther is hier echt thuis, ze is vrolijk en doet niks liever dan plagen en met Piet en mij knuffelen, een zalig kind. Ze is dan wel zestien jaar maar ze gedraagt zich zoals de meeste kinderen hier ten opzichte van de jongelui bij ons zeer kinderlijk. Ook Tamy, mijn hondje, is door het dolle heen als ze me ziet, ze gaat gelijk op haar rug liggen en ik moet ze dan over haar buikje aaien en daar geniet ze dan ook van. ( zolang het de hond is is het geen probleem )Gisteren was ze bij ons huis, ik gaf ze een koekje en tegelijkertijd kwam er een kuikentje via het dak uit de lucht vallen. Ook zag ik nog een grote vogel wegvliegen dus het was een klein gejat beestje. Wat piepte dat kleine mormeltje toch. Ik heb het een beetje water gegeven en George heeft het in een plastic zak mee naar huis genomenn hij beweert dat het beestje nog leeft tussen zijn eigen kuikentjes. Laat ik dat dan maar voor waarheid aannemen.

19.12

Het eerste weekend in Kisumu, wat zullen we doen. Nou nog niet veel, Mildred wil dit weekend vanuit Rangala komen maar we willen het toch nog even rustig houden. Rond 13.00 uur was ze hier en ook dat was weer een heel leuk weerzien. Ook Jane, de oude medewerkster van Panda's kwam langs met haar zoon die door een familie uit Roosendaal mag studeren, met de schoolpapieren voor het volgende schooljaar die weer in orde gemaakt moeten worden. s'Middags zijn we kleding voor Jacinther gaan kopen en haren voor Mildred. Ik bedoel kunsthaar dat door een kapper moeten worden ingevlochten maar dat is voor latere zorg. Voord de rest hebben we niet veel gedaan, wel zijn we bij de lokale bevolking bbq-kip gaan eten.Ook dat was leuk, we kwamen in het donkker op twee motoren aan en de jongen waarbij we als we hier zijn altijd gaan eten zag gelijk dat wij het waren en zwaaide ons al heel uitbundig tegemoet. Wel kregen we nog een minder leuk berichtje vnuit Nederland van iemand die ook vaak hier is. Ze schreef ons of we wisten dat het zoontje van Sammy ernstig ziek was maar we hebben Sammy ( de tuktuk driver) nog niet gezien dus we konden haar niets vertellen.